بعدت  ای  یارم  دگـــــــر یاور ندارم


دست حسرت  بر جبین  باور ندارم



 

بی پناهم چونکه یارم خفته در خون

مــــــــن  غریبم  وه  ببین  باور ندارم


 


سرو سرسبزم تو بودی در بر خود


چوب  خشکــی اینچنین  باور ندارم



 

بر سر قبرت  نشستم  گریه  کردم


مــــــــاه  تابان  در زمین  باور  ندارم




 

مشت کوبیدم به خاکت با دلی خون


گشتــــم اینک  دل غمین  باور ندارم



 

حک بود نامی به روی سنگ سردی


خوانده ام  نامــــــت حزین  باور ندارم